En toen bleek mijn kind een temperamentvol kind

Van de week kreeg ik een artikel binnen van de Wij á la mama. Dat artikel ging over temperamentvolle kinderen. Ik herkende enorm veel punten en waarom eigenlijk?

Wij á la Mama

Dat artikel wat ik hierboven beschreef stond dus in de nieuwsbrief van Wij á la Mama en was geïnspireerd op artikelen van Eva Bronsveld. Eva schrijft veel over temperamentvolle kinderen, geeft lezingen, twittert, schrijft boeken etc. Ook kun je Eva benaderen voor een telefonisch consult. Zelf volg ik Eva al een tijdje sinds ik van haar hoorde op de Facebook-pagina van de Club van Relaxte Moeders. De artikelen die zij schrijft vind ik prettig om te lezen en geven me ook nieuwe handvatten in de opvoeding van Evi. Ik laat jullie weten in deze blog waarom ik Evi herkende in het artikel van Wij á la Mama en wat ik daarvan vind.

Hoezo temperamentvol?

Een gevoelig kind, een lief kind maar ook een erg ontplofbaar kind met een sterke eigen mening. Evi laat zich niet door anderen ompraten om een andere mening aan te nemen. Als zij iets wilt of vind dan moet ik met een zeer goede reden komen wilt zij haar mening veranderen. Een driftbui kan komen doordat de roze handdoeken in de was zitten en zij per se alsnog een roze handdoek wilt hebben. Die er dus niet is. Daardoor gaat er dan niet gedouchet worden op zo’n moment, ben ik de stomste van de wereld en krijst Evi de buurt bij elkaar. Ik probeer vervolgens alles om haar eruit te krijgen maar dat lukt gewoonweg niet. Ook nabijheid bieden, er gewoonweg zijn of boos worden. Niets. Ze zit dan al zo in de driftbui dat het even duurt voordat zij eruit komt.

Evi kan intens genieten van de mooie dingen in het leven, is een beetje een dromer, is een zogenaamde binnenvetter, houdt van haar regelmaat en moet (enorm) wennen aan nieuwe situaties of omgevingen. Vooral rituelen en de regelmaat heeft zij graag hetzelfde. Ze weet graag van te voren wat ze die dag kan verwachten en wat we dus gaan doen. Ik moet dus niet zomaar dingen gaan omgooien en iets gaan doen dat ik niet heb aangegeven. Niet dat zij de dagindeling bepaalt maar ze weet gewoon graag wat zij gaat doen die dag. Soms denk ik dat zij wel wat autistische trekken heeft maar ze is ook een enorme knuffelkont. Houdt van kusjes en fysiek contact maar maakt ook oogcontact. Geen autist dus.

Wat zeggen Wij á la mama en Eva Bronsveld?

1. Temperamentvolle kinderen beleven de wereld intenser. Een temperamentvol kind kan super enthousiast reageren op dagelijkse gebeurtenissen, maar als hij boos is ontstaat er ontploffingsgevaar. Ze stralen van oor tot oor bij leuke dingen en kunnen volledig opgaan in waar ze mee bezig zijn. Bij sommige kinderen keert de intensiteit meer naar binnen: de dromers en denkers.
2. Ze zijn gevoelig. Geluiden, licht, omgeving, drukte: alles komt wat heftiger binnen bij temperamentvolle kinderen. Dit zijn triggers voor druk gedrag. Ze zijn ook gevoeliger voor sfeer en stemmingen van anderen, waardoor ze een groter inlevingsvermogen hebben én vaak heel sociaal zijn.
3. Niets blijft onopgemerkt. Temperamentvolle kinderen hebben vaak oog voor details. Ze merken mooie dingen snel op en zijn dan ook vaak complimenteus. Snel afgeleid zijn is daarbij de keerzijde. Als je je kind een taakje geeft kan hij daar vol goede moed aan beginnen, om vervolgens met iets heel anders verder te gaan.
4. Ze kunnen zich ergens in vastbijten. Als iets belangrijk voor ze is, gaan ze daar helemaal voor. Op dat moment is er niets dat ze kan weerhouden, aan etenstijd of bedtijd hebben ze geen boodschap. Opgeven doen ze niet snel, ook al raken ze gefrustreerd als het niet lukt (driftbui).
5. Ze hebben tijd nodig om te wennen. Vaak kost het even tijd voordat ze zich veilig voelen in nieuwe situaties. Verrassingen kunnen ze meestal niet zo goed tegen. Als je onverwachts de plannen omgooit zal hij niet meteen een gat in de lucht springen; hij heeft simpelweg even tijd nodig om aan het idee te wennen.

Herkenbaar

Een temperamentvol kind is dus helemaal niet vervelend of naar. Laat ik dat wel voorop zetten. Maar het vergt dus een andere aanpak dan dat je anders zou kunnen inzetten in je opvoeding. Evi kan vanuit het niets zeggen dat ze me er mooi uit vind zien die dag waarbij ze dan ook benoemd dat mijn nieuwe jurk/ shirt/ broek echt heel mooi is. Een nieuw beeldje o.i.d. in de woonkamer, ze ziet het gelijk. Iets dat ik van mijzelf herken trouwens maar ok. Ik merk dat wanneer Evi in een bui zit dat ik mijn stem verhef en dat ik moeite heb om kalm te blijven. Dat terwijl dat altijd het beste is eigenlijk. Daarom benoem ik tegenwoordig dat ik merk dat zij boos is maar dat ik ook boos word en dat ik daarom heel kort weg loop zodat ik rustig kan worden. Anders raakte Evi boos of in paniek omdat ik weg was. En dat wil ik uiteraard ook niet. Het blijft zoeken maar ik doe het met liefde. Want happy beeb is een happy mom toch?!