Ineens ben je een moeder, en dan?
Alweer 3 geleden had ik een test in mijn handen die liet zien dat ik mama zou worden. “Ik word mama..” was de eerste gedachten toen ik zag dat de test positief was. Ik snelde naar beneden om mijn man de test te laten zien en slikte een traantje weg “Je wordt papa…”. Ralf kon alleen maar nee zeggen! Niet omdat hij het niet wilde, maar echt van ongeloof. Hij wilde dat ik nog een test deed en hij glinsterde helemaal bij het zien van de uitslag. Hij was net zoals ik harstikke gelukkig. We liepen al even met de wens dat we papa en mama wilde worden, maar dat had even iets langer nodig dan we eigenlijk hadden verwacht. En inmiddels ook al een klein beetje opgegeven. En dan ineens.. Word je moeder!
Voorbereiding op het moedershap
Tijdens de zwangerschap kwam er veel op mij af. Ik las de nodige boeken van Ouders van Nu om mij voor te bereiden en na 12 weken ging ik al naar zwangerschapsgym. Zo fijn om tussen al die mama’s te zitten en te kunnen kletsen over onze komende wondertjes. We waren al vrij snel in het bezit van een prachtige babykamer en gingen rond een week of 32 aan de slag met het veranderen van onze inloopkast. Ik had het er zeker voor over en wist dat mijn mannetje hier zou gaan genieten. Ik bereidde me voor en wist dat mama zijn niet het aller gemakkelijkste was. Al keek ik om mij heen en kreeg ik het idee dat het best tussen de bonen en aardappelen gedaan kon worden. 32 uur werken en op mama dag allemaal leuke dingen doen. Ik verheugde mij er zo erg op! Ik was voorbereid en ik wist dat Ralf en ik dit gewoon helemaal super gingen doen. Dat laatste is waar! We doen het super en ondanks alles hobbeltjes ben ik echt onwijs trots op ons. Alleen doen we het niet perfect en inmiddels ben ik er wel achter (ook al wil je dat als nieuwe mama wel) dat dit ook niet lukt en zeker niet hoeft. Je hebt naast je kleintjes nog je eigen leven, je werk, je sociale contacten en je wilt natuurlijk nog gezond eten en leven. Vergeet voor niet de nodige hobby’s en…. STOP!
En toen werd ik moeder…..
Bij 37 weken en 3 dagen, om 12.30 uur, 15 oktober 2018 werd ik moeder. Mijn tijd stond even stil! Mijn hele ziekenhuiskamer stond vol met dokters voor Dex en voor mij. Nja wat er allemaal gebeurde dat bespaar ik je en ik denk dat het voor andere overweldigender was dan mij. Ik… ik was op dat moment even enorm aan het genieten van dat kleine wolkje op min buik. Er was namelijk om 12.30 uur niet alleen een baby geboren, maar ook een moeder. De tranen schieten mij in mijn ogen als ik Ralf aankijk en vanaf dat moment ben ik in de overlevingsmodus geschoten. Ik vertelde al eens over de niet altijd aanwezige roze wolk, maar ik wil ook stil staan bij het feit dat mama zijn echt niet altijd makkelijk is. En eigenlijk staan we daar te weinig bij stil. Rome is ook niet in 1 nacht gebouwd. En je hebt een heel dorp nodig om een kind op te voeden ( It takes a village to raise a child). Waarom doen wij het dan alleen???? Ja, ik weet dat is eigenlijk een Engelse gezegde, maar ik vertaal hem letterlijk naar het Nederlands.
Tip, lees ook: It takes a village to raise a child | Het belang van een netwerk
Het zware eerste jaar als moeder
Door mijn angsten, zorgen en piekermomentjes heb ik het eerste jaar echt als zwaar ervaren. Niet omdat Dex een lastige baby was of onwijs slecht sliep. Nee, eigenlijk omdat ik zoveel opgedragen kreeg waar ik moest letten dat ik gewoon weinig stil stond dat ik het eigenlijk best goed deed (en nog steeds doe). De eerste snotneus, denk eraan dat hij geen blauwe lipjes mag krijgen, slaapt hij goed, eet hij goed, eet ik goed, val ik af, ik moet voor hem lezen, ik moet hem op zijn buik leggen, oh nee hij heeft koorts, poept plats hij wel goed… Nee mama zijn ben je 24/7. En het kan ook heel makkelijk zijn. Ik ken mama’s die doen het met 1 vinger in hun neus. Alleen dat lukte mij niet. Ik ben heel zorgzaam, altijd al geweest en daardoor maakte ik het moederschap voor mezelf best lastig. Ik zeg daar niet mee dat andere mama’s niet zorgzaam zijn, maar vooral waardoor ik het mezelf lastig maakte. Het is ook niet altijd makkelijk, zeg nu zelf, je krijgt ineens een hele verantwoordelijkheid erbij. Een klein mini mensje die afhankelijk is van alle keuzes die jij voor hem maakt in zijn jongen leven. Waar ik dus vaak weinig over hoor is… hoe zwaar kan het zijn! Als ik maar even had gehoord: “Onderschat mama zijn niet..” of “Lieve schat, je kan je niet voorbereiden. Laat het gebeuren en op je afkomen..”
Boeken lezen over het moederschap, helpt dat?
Mama zijn is niet makkelijk, maar wel heel mooi! Inmiddels zijn we 2,5 jaar verder en ben ik dus al 2,5 jaar moeder. Ik weet dat ik het niet perfect hoef te doen en dat in Dex zijn ogen ik het goed doe zoals ik het doe. Behalve als ik even boos ben of als hij iets niet mag. Dan ben ik wel een hele stomme mama! Tegelijkertijd als ik hem dan even een time out geef, wil hij vervolgens ook weer heel snel een knuffel omdat hij weet dat hij dat niet mag. Had ik mij kunnen voorbereiden op wat er allemaal komen gingen? Nope, maar de boekjes en de verhalen van andere hebben mij wel geholpen. Hebben er voor gezorgd dat ik een minder chaotische en bezorgde moeder ben. Dat ik leer dat risico’s nemen mag en dat je niet voor alles bang hoef te zijn. Ik laat hem namelijk zien dat je je gevoelens mag uiten, dat je bang mag zijn, maar dat je je ook van je stoere kant mag laten zien. Dat je respect hebt voor andere en dat je soms best wat langer op je tablet mag spelen. En als er een plas water is, dan spring je daar gewoon in, want mama doet de was toch wel. Ik heb veel geleerd van het begin en je hele leve lang zal je bezig zijn met het worden van een moeder. Dat gaat vanzelf, dat groeit en dat is een heel mooi proces!
Wat vond jij aan het begin lastig als moeder? Laat je het weten? De volgende keer schrijf ik verder over wat ik nooit zou doen als mama. Dat is een leuk onderwerp om over een tijd terug te lezen. Waarschijnlijk zijn er dan nog meer dingen die je nu weer anders doet dan over een tijd.
Liefs mama Suus
