Vanaf nu is zij de baas in huis
Zannah was een paar maanden oud denk ik toen ik met haar door het winkelcentrum liep. Baby’s en kleine kinderen hebben een soort aantrekkingskracht op dat soort plekken merk ik vaak. Veel mensen die even je kant op kijken, in de wagen spieken en behoefte hebben even iets te zeggen over het kind en het ouderschap. ‘Geniet er maar van, voor je het weet is ze 18’, is denk ik de opmerking die ik het meest gehoord heb.
Opmerkingen op straat als moeder
Maar ook: ‘als je kinderen hebt merk je pas hoe snel de tijd gaat’ of ‘ze lijkt niet echt op de moeder hè?’ waren zinnen die vaak langskwamen. Tot er een man was met een opmerkelijke opmerking. Eén die tot op de dag van vandaag is blijven hangen, één waarvan ik toen een beetje verbolgen dacht: “pffffffffff das dus echt niet zo”. Maar waar ik heel stiekem misschien wel een beetje van op terug moet komen.
Niet dat er in de andere opmerkingen geen kern van waarheid zit, want genieten moet je zeker. Want inderdaad, ik vond altijd al dat de tijd aan me voorbij vloog, maar sinds ik moeder van Zannah ben heb ik soms het gevoel dat de tijd tussen mijn vingers vandaan glipt. Gisteren werd ze voor mijn gevoel geboren, maar over 2 maanden wordt ze alweer twee. Ik kan me voorstellen dat ik me op haar 18e verjaardag inderdaad nog steeds zo zal voelen. Dat de tijd me compleet voorbij geraasd is en mijn baby ineens een volwassen vrouw is.
Dat ze niet op mij lijkt dat is natuurlijk iets wat ik zelf ook wel zie, wat ik helemaal zeker weet als ik oude baby foto’s naast elkaar leg en waar ik ook al eens eerder over schreef. Maar dan die ene opmerking die ik niet geloofde, die ik nog niet eerder gehoord had, en die ik nooit vergeten ben: “Vanaf nu is zij de baas in huis”. Ik heb de man aangekeken en geglimlacht, ‘dat zullen we gaan zien’ zei ik met een knipoog. Terwijl ik van binnen dacht: de baas, pfffff ik ben nog altijd de moeder.
Maar het is waar. Misschien is de baas zijn niet helemaal de juiste benaming maar je leven verandert om de kleine heen. Een keuze die je maakt als ze een baby zijn. Maar hoe ouder Zannah wordt hoe meer blijkt dat die bewuste man niet zomaar een opmerking maakte, maar juist zijn levenservaring met mij probeerde te delen. Want het is waar. Zannah is de baas, niet in alle opzichten, maar in sommige zeker. Als we op het strand lopen en ik besluit dat het tijd is om terug te gaan naar de auto, maar Zannah wil nog 7x stoppen om haar emmer met schelpjes verder te vullen, dan gebeurt dat. Als we even naar de supermarkt lopen, maar Zannah besluit dat we na 10 meter lopen eerst weer 5 meter terug rennen voordat we verder gaan lopen, gebeurt dat ook. En als ik even een momentje voor mezelf neem met een kopje thee, maar Zannah besluit dat het tijd is om samen een boekje te lezen, kruipt ze gewoon met boek en al bij mij op schoot en gebeurt dat ook.
Dat zijn de momenten waarin die ene bewuste opmerking van die meneer door mijn hoofd schiet. “Vanaf nu is zij de baas in huis”. En weet je? Eigenlijk prima zo’n baas in huis, laat Zannah maar de baas zijn. Sowieso heb ik dan de allerleukste en allerliefste baas. Een baas die mij na het samen lezen van een boekje betaalt met de allergrootste knuffel die bestaat, die me op het strand trakteert op de liefste glimlach en met wie lopen naar de supermarkt, ondanks de extra meters, een feestje is.
Als ik die meneer nou nog eens tegen kom zal ik het hem zeggen. Meneer, je had gelijk. Inderdaad, ze is regelmatig de baas, en dat is eigenlijk helemaal prima!
Lees hier alle blogs van Larissa
