Het is een jaar geleden, een brief aan mama

Het is vandaag een jaar geleden dat de moeder van Larissa overleed. In de nacht schreef Larissa een brief aan haar moeder, je leest haar brief hier.

Lieve mama,

Ouderwets eigenlijk een brief, toch heb ik het gevoel dat ik hem moet schrijven terwijl ik niet weet waar ik hem heen moet sturen. Ondanks dat ik veel tegen je praat, zijn woorden op papier soms toch makkelijker.

25 november, een dag die van mij vanaf nu voor altijd overgeslagen mag worden. Het is de dag waarop mijn handen je voorgoed los lieten. Iets waarvan ik dacht dat het een opluchting zou zijn. Dan zou je eindelijk niet meer hoeven lijden, zou ik jou niet meer hoeven zien lijden, maar de opluchting die er voor heel even was sloeg eigenlijk gelijk om in verdriet. Zo’n immens groot verdriet dat het een gat sloeg in mijn hart. En dat stukje wat uit mijn hart geslagen werd nam jij denk ik met je mee, zo voelt het althans, dat er een een stukje van mij met jou mee is gegaan mama.

Maar eigenlijk wil ik je vooral gewoon zeggen dat ik je mis, heel erg ontzettend mis. Nu nog meer dan een jaar geleden Misschien omdat ik toen je handen nog kon vasthouden en mezelf nog voor even in je armen kon verstoppen. Ik was bang dat ik je stem en je lach zou gaan vergeten of dat het geluid zou vervagen in mijn hoofd, maar heel soms als ik mezelf hoor lachen hoor ik jou lach erin terug, en je stem hoor ik nog regelmatig in mijn hoofd.
Mijn handen hebben je dan wel los gelaten mama, maar mijn hart houd je nog steeds heel stevig vast. Mijn hoofd zorgt ervoor dat ik je soms nog hoor, en met mijn woorden hou ik je in leven mam.

Lieve mama, nu een jaar uit mijn leven, maar ook weer niet. Ik mis je en ik hou zoveel van jou, voor altijd. Ik zie jou nog mam, elke dag, want jij zit een beetje in mij. Jou liefde zal voor altijd in mijn hart blijven stromen. Waar je nu ook bent en als je dit ontvangt. Wil je dat dan nooit vergeten?

Kus je dochter Laris

Lees hier alle blogs van Larissa