Helaas kan juf morgen niet komen

Het is laat op tweede paasdag wanneer we in een restaurant zitten met z’n drieën en ik een appje in de klassenapp én een berichtje van de schoolapp ontvang. Nieuwsgierig als ik ben kijk ik toch even en tegelijkertijd heb ik er alweer spijt van. Het berichtje gaat er namelijk over dat juf helaas niet in staat is te komen de volgende ochtend, ook is er geen vervanging zodat de kinderen thuis moeten blijven de volgende dag. Ik baal. Evi baalt. Patrick baalt. En alledrie om andere redenen:

Drie balende mensen en schuldgevoelens…..

Evi baalt vooral omdat ze het zielig voor juf vind dat ze gevallen is met de fiets en dat ze haar klasgenoten dus een extra dag niet ziet. De 9-jarige dame gaat graag naar school en na een lang weekend vrij vol paasdagen en Goede Vrijdagen vind ze het wel weer mooi geweest. Spelen met haar vrienden en vriendinnen, leuke lessen en gymmen stond er voor haar op de planning. Volop balen dus!

Patrick baalt vooral omdat we relaxed aan het eten waren in het restaurant. En nu zit hij met 2 balende vrouwen aan de tafel, de relaxte sfeer is ver te zoeken en het duurt even voordat de ontspanning weer terug is. Patrick wilt gewoon lekker eten en genieten van z’n vrije Paasdag maar dat zat er even niet in.

Een nieuwe baan, in loondienst

Ik baal vooral als een stekker om meerdere redenen. De week ervoor ben ik namelijk gestart met een baan in loondienst na een hoop getwijfel en emoties aan mijn kant na 4 jaar ondernemen. Ik zit dus in een proefperiode en heb een berg schuldgevoelens die helemaal niet terecht zijn, maar toch zijn ze er. Vier jaar was het nauwelijks een probleem als er ergens een dag uitviel, ik kon het steeds zo regelen dat ik thuis was. Maar nu lukte dat niet meer. Maar er was ook niemand waar Evi bij terecht kon dus ik zat pertinent niet rustig op mijn stoel in het restaurant.

Leuren en zoeken

Ik appte erop los in de hoop iemand te vinden die op mijn dierbare kleintje kon letten. Waar Patrick eerst nog zijn kop in het zand stak en na het eten het een en ander wilde gaan regelen merkte hij dat ik verre van rustig was. De schuldgevoelens gierden door me heen, dit was juist hetgeen waar ik zo ontzettend bang voor was! Maar helaas, niemand kon. Uiteindelijk besloot Patrick dat Evi dan een dagje met hem mee zou gaan naar zijn werk, het was niet anders. Aanvankelijk baalde Evi, terwijl mijn balende gevoelens wegebden. Maar al snel kreeg ze er zin in en ook de volgende ochtend vertrok ze met een brede grijns samen met haar vader naar zijn werk.

Een leuke dag

Gedurende de dag kreeg ik foto’s van een enthousiaste Evi die aan het lezen en aan het gamen was met haar vader op z’n werk. Zijn collega’s vonden de afwisseling erg gezellig en vroegen Evi ook mee op hun middagwandeling. Wandelend naast haar vader had ze erop los gekletst en vol verhalen kwam ze thuis. Mijn grote zorgen en spanningen waren niet nodig geweest, de schuldgevoelens al helemaal niet. Beide hebben een goede dag gehad! En ik? Ik heb weer een wijze les in het loslaten gehad.