Wilde je dat altijd al worden?

Het is woensdagochtend en ik open net mijn ogen als Evi voor me staat. Mijn slaap uit mijn ogen knipperend hoor ik haar de vraag stellen: mama ze zoeken nog ouders om vandaag over hun werk te vertellen, wil jij dat doen? Twijfelend vraag ik haar: wil je dat mama over haar werk vertelt, over het bloggen? Na een volmondig ja gehoord te hebben stuur ik juf maar een mailtje met de vraag of er inderdaad nog ouders worden gezocht.

Daar zat ik, op een beroepenmarkt

En zo zat ik redelijk onvoorbereid een paar uur later in de aula van de basisschool die ik vanwege corona al bijna 2 jaar niet van binnen bezocht had. Gewapend met mijn laptop, mijn camera en mijn telefoon ben ik er een soort van klaar voor. Snel heb ik nog voordat ik van huis vertrok wat visitekaartjes in mijn tas gegooid, in het kader van je weet maar nooit. De beste plekjes in de aula blijken bij aankomst al vergeven te zijn, één moeder is gewapend met 2 schaaltjes met snoepjes. Een geniale zet, zo blijkt later want alle kindjes worden automatisch volledig naar haar tafel getrokken.

Wat voor werk doe ik eigenlijk?

Ik moest op een kaart schrijven wat voor werk ik doe. Blogger, content creator, micro-influencer? Wat spreekt er nou echt boekdelen tegen de kinderen? Ik vind het toch wel lastig, een influencer vind ik mezelf namelijk niet. Al weet ik best wel dat veel mensen mijn werk wel zo betitelen en dat deze term het meeste zegt tegen de jeugd. Toch kies ik voor blogger. Achteraf had ik beter voor influencer kunnen kiezen want dat was toch waar de kindjes op af kwamen. Voor ik het wist had ik kindjes uit groep 3-8 voor mijn neus staan. Kleine groepjes dat wel, want aan de andere kant van de aula stond een agent in uniform. Ik had het zelf dan ook wel geweten 😉

Vragen over mijn werk…

Maar goed, ik was ontdekt en moest dus over mijn werk vertellen. Dat kwam eigenlijk neer op: wat een vlogger doet, maar in plaats van filmend over mijn leven vertellen, doe ik dat schrijvend op mijn online tijdschrift. De één had nog nooit van een blog of vlogger gehoord, de ander wilde weten hoe ik mijn geld verdien. Tsja, dat vraag ik mezelf ook nog iedere dag af. Her en der werd er een vraag op me afgevuurd, duidelijk van te voren ingefluisterd door juf en meester. Wat ik aan heb op mijn werk? Mijn ochtendjas en mijn pyjama waren niet helemaal de antwoorden die de meesten hadden verwacht. Al hoorde ik wel dat de thuiswerkende ouders dit blijkbaar allemaal wel doen.

Maar er wordt me ook gevraagd wat ik zo leuk aan mijn werk vind? SCHRIJVEN zeg ik voluit en ik zie tegenover me een lach, een bevestigend knikje en ik hoor een IK HAAT SCHRIJVEN van een meisje uit groep 4. Dat ik geen baas heb die zegt wat ik moet doen vind ik ook nogal leuk, maar dat terzijde. En zo waren er nog een paar ingefluisterde vragen die ik zonder enige moeite kon beantwoorden. Ik dacht stiekem nog dat ik dit toch allemaal goed afhandelde totdat er een vraag kwam die me wat overrompelde:

Wilde je dit altijd al worden?

Ineens gaat er van alles in mijn hoofd om. Van stoepranden, telefoons met snoeren, inbeltonen, mijn moeder die van onder de trap riep dat ze mijn tante moest bellen dus dat ik moest stoppen met internetten. Grote grijze computers met dikke konten erachter tot telefoons met grote antennes waarmee je echt alleen kon bellen als je tenminste bereik had. Maar ook telefoons waarmee we korrelige foto’s namen en telefoons die een half uur deden om een site te openen. Internet- en computerlessen op school. Een hele andere wereld waarin internet, bloggers, Instagram, TikTok en online winkels nog niet eens bedacht waren. Een wereld waarin ik nooit hadden kunnen bevroeden een eigen plekje op internet te hebben om mijn verhaal te delen en waar duizenden mensen per maand die verhalen lezen.

Het gaat heel snel, de beelden en de geluiden in mijn hoofd vliegen snel voorbij. Er verschijnt een grijns op mijn gezicht en ik zeg: nee hoor, ik wilde advocate worden en mijn zus politieagent. Mijn zus zou de boeven oppakken en ik zou ervoor zorgen dat ze in de gevangenis zouden komen.

Die hele andere wereld laat ik maar even voor wat het was. Dat zou een heel ander gesprek dan mijn beroepskeuze opleveren….