Vandaag in de serie Mijn Zwangerschapsverlies. Geertje die vertelt over haar zwangerschappen en de oorzaak voor haar zwangerschapsverlies. Hoe ging zij daarmee om en wat zou zij anders doen als ze terugkijkt op die emotionele tijd?

Het zou mij toch niet overkomen…

Ik hoorde sporadisch over miskramen bij vrouwen in de omgeving. Soms las ik een verhaal over het verlies van een kindje, maar het voelde als ‘ver van mijn bed’. Nooit had ik gedacht er zelf mee te maken te krijgen, want mij zou het niet overkomen.

Mei 2010, ik testte positief. Mijn man was net een maand terug van een uitzending in Afghanistan en we hadden besloten: we gaan voor een kindje! Spannend en tegelijk ook een beetje onwerkelijk. Na een maand was ik zwanger en we waren door het dolle heen. Wat is het snel gegaan!

Ik kocht met een grijns op mijn gezicht een potje zwangerschapsvitamines bij de drogist en fantaseerde elke minuut over onze toekomst. Echt zwanger voelde ik mij nog niet, maar ik liep wel met mijn voeten op wolkjes. Ergens in de zevende hemel… Na twee weken zag ik op het toilet dat ik wat bloed verloor. Mijn hart klopte in mijn keel, ik wist dat het niet goed zat. Je hoort toch niet te bloeden wanneer je zwanger bent? Het bloeden ging door en er volgde een zware menstruatie. Dit was het dan…

Beduusd en verdrietig gingen we door met ons leven. Google leerde mij dat miskramen wel vaker voorkomen. Met dit bericht kon ik mijzelf een beetje troosten. Mijn man uitte zich niet zo, een typische militair. Emoties uitschakelen en door.

Na de eerste volgde de tweede. En de derde…

Na de eerste miskraam volgde er een tweede en derde miskraam, in 2011 en 2012. Wederom na een week of 6. Na mijn tweede positieve test waren mijn man en ik verlamd van onzekerheid, want zou het dit keer wel goed gaan? Allebei waren we bang om blij te zijn, uit angst voor weer een teleurstelling. Het ging voor de tweede keer mis en wederom konden we er niet goed over praten.

Ik was verlamd van angst, mijn man beschermde zichzelf door te doen alsof er niets aan de hand was. Na de derde miskraam wist ik niet meer wat ik moest doen, behalve als een klein kind huilen in bed. Mijn man kwam naast mij liggen en voor het eerst hebben we echt gepraat. Het was tijd voor allerlei onderzoeken in het ziekenhuis en daarvoor moest ik een afspraak maken bij de huisarts. Ik wilde zo graag duidelijkheid, maar tegelijk was ik zo ontzettend bang dat we nooit ouders zouden worden. Het verlies voelde als falen, mijn toekomst wankelde en mijn dromen waren verdwenen.

Er is een oorzaak! En een mooi gevolg…

Na diverse onderzoeken en testen bleek ik het Antifosfolipidensyndroom te hebben, een auto-immuunziekte die problemen kan geven met zwangerschappen en trombose kan veroorzaken. Opgelucht verliet ik het ziekenhuis met recepten voor medicatie in mijn handen. Hoe stom het ook klinkt, er was een oorzaak gevonden. En nog beter: er is een oplossing!

Die oplossing waren bloedverdunners slikken en injecteren tijdens de zwangerschap. De vierde zwangerschap verliep naar omstandigheden goed, op trombose in mijn vingers na. De baby deed het prima en dat vond ik het belangrijkste. Sarah werd met 36 weken geboren door middel van een spoedkeizersnede. En zo ‘blij’ als ik eerst was met mijn auto-immuunziekte, zo bang was ik na de geboorte. Ik werd levensbedreigend ziek.

Maar wat zijn we blij met ons wondertje, nu een grote stoere en mooie dame van 4 jaar oud. Nooit gedacht dan wij toch een kindje zouden krijgen, enkel gehoopt. Ik besef dagelijks dat er een enorme wonder in ons huis rondloopt en dat we daarmee ontzettend boffen. Ik mag helaas nooit meer zwanger worden vanwege mijn auto-immuunziekte, maar wat zijn we gezegend met zo’n mooie meid. Ze maakt ons zo rijk!

Wat deden we fout?

Achteraf gezien hebben we het verwerken van de miskramen helemaal verkeerd aangepakt. Mijn man sloot zich af van alle emoties, ik duwde ze ook weg. Uit angst voor de toekomst, uit angst voor het onbekende. Het feit dat mijn man en ik er zo weinig over konden praten bracht wrijving en onbegrip. Na de drie miskramen hebben we dan ook hulp gezocht en met een psycholoog alles goed kunnen verwerken. Het klinkt gek, maar we moesten echt ‘leren’ praten over deze verdrietige periode. En dat praten is juist zo belangrijk. Vertellen, uiten, huilen…noem het maar op. Verdriet en angst moeten er uit en pas als je het allebei kunt uiten merk je dat het voor allebei even veel impact heeft.

Mijn tips

• Praat en communiceer. En als je dat moeilijk vindt: schrijf het op of leer erover te praten met bijvoorbeeld een psycholoog! Maak het bespreekbaar met de huisarts en kijk naar wat jij (en misschien ook je man) nodig hebt om het een plekje te geven.
• Ga niet als een gek Googlen op miskramen, want het maakt je alleen maar bang en onzeker. Onthoud dat de meeste zwangerschappen gewoon hartstikke goed gaan en dat miskramen gelukkig in de minderheid zijn.
• Wacht niet net als ik af tot er drie miskramen zijn geweest, want vanaf twee miskramen heb je al recht op verdere onderzoek. Als ik dat had geweten was ik al na twee miskramen naar het ziekenhuis geweest.
• Denk niet dat je een miskraam/miskramen volledig als gebeurtenis moet afsluiten. Het is en blijft onderdeel van je leven, het was tenslotte een mens in wording en een deel van jouw toekomst! Het mag er altijd een beetje zijn, hoe kort je ook nog maar zwanger was.

Mijn zwangerschapsverlies

Geertje ontzettend bedankt voor jouw verhaal! Geertje is heel open over haar miskramen en de problemen door haar auto-immuunziekte. Mocht je haar nog niet volgen op Lifesabout dan is dat een aanrader om wel te gaan doen. Zo deelt Geertje ook vele fijne gezonde recepten als alternatieven voor de bekende gerechten die je met pakjes en zakjes kunt maken.

Wil jij zelf ook graag jouw verhaal over jouw zwangerschapsverlies delen? Dan kun je me mailen op info@beebsandmoms.nl . Merk je dat je misschien wel wat hulp kan gebruiken bij het plaatsen van jouw zwangerschapsverlies? Via Lief Gedragen bied ik vrouwen (en hun partners) ondersteuning in hun rouw- en zwangerschapsverlies.

Meer lezen? Mijn zwangerschapsverlies | Amber