Ineens is dat overweldigende gevoel er
Druk druk druk en meerdere petten op hebben gedurende de dag. Het ging me prima af totdat ik het ongelooflijk lastig maakte voor mezelf. Ineens was er dat gevoel dat het veel te veel was en zat ik in een flinke huilbui….
Die ene gigantisch hoge lat
Al de hele week ben ik als een razende reporter bezig met werken, ieder vrij moment pak ik om dingen te verbeteren en aan te passen. Dat gaat nog best lastig want er is continu een meisje van 8 jaar om me heen. Ik tel mijn zegeningen dat ze zichzelf nog behoorlijk kan vermaken. Maar ik merk dat ik in een soort tunneltje raak. Steeds gaat er door mijn hoofd wat ik allemaal nog moet doen en dat is veel! Ik wil het allemaal graag snel afronden zodat het uit m’n hoofd en systeem kan.
Al een ruime maand ben ik bezig met het aanpassen van de website van de Academy. De pagina’s uitbreiden, teksten verbeteren, pagina’s aanmaken, foto’s aanpassen en dan toch weer dat ene blokje op een andere plek zetten. In de avond pak ik toch nog maar even mijn laptop, om vervolgens 4 uur later door Patrick uit mijn modus gehaald te worden. Het was alweer bedtijd.
Ik lig in bed, Patrick ligt al te snurken en ik lig nog wakker. Slapen kan ik niet direct als ik zo “aan” heb gestaan. Ik luister naar een luisterboek maar heb er nog niet het geduld voor. Dus kijk ik eerst maar een korte aflevering van een grappige serie zodat ik daarna wel naar mijn luisterboek kan luisteren en in slaap kan vallen. Ik neem mezelf voor om het morgen echt anders aan te pakken want dat geestelijke gestel van mezelf, dat ken ik inmiddels wel goed.
De dag erna zit ik in een lekkere modus. Allerlei dingen krijg ik voor elkaar en als kers op de taart regelt Evi met oma dat ze daar gaat logeren. Voor ik het weet hebben we haar koffertje ingepakt en is ze opgehaald door oma. Voor het eerst sinds een tijdje ben ik een paar uur alleen in huis en ik neem het er van. Ik neem een reel op, hang wat op de bank terwijl ik die reel edit, kook het avondeten en werk nog even. Daarna ga ik met Patrick een serie kijken maar voel ik steeds een bepaalde onrust: ik heb nog zoveel te doen!
De volgende ochtend word ik wakker en besluit een paar uur te genieten van de stilte, even niets te hoeven trekt me heel hard aan. Als ik begin met werken gaat dat best prima, er gaan wat dingen van m’n lijstje af. Totdat ik weer de site van de Academy erbij pak en zie dat ik feedback heb gekregen om mee aan de slag te gaan op de site. INEENS is het daar: een dikke vette huilbui en die enorm lelijke eikelige stem in mijn achterhoofd! F.U.C.K. Dat was niet mijn plan. De feedback was heel bruikbaar maar ik overzie het helemaal niet meer want ik heb nog zoveel te doen.
Wat ben je nou toch aan het doen?!
Al huilend pas ik een paar dingen aan. En ineens vraag ik mezelf hardop: “Wat ben je nou toch aan het doen Kim?”. Per direct sta ik op, loop naar beneden want er moet nog geluncht worden. Tijdens het opruimen van de boodschappen vanmorgen zag ik dat er nog 2 kroketjes in de vriezer lagen, ik doe ze in de airfryer en tijdens het wachten maak ik een pas op de plaats. Er beland een lievelingskoekje in m’n mond en terwijl ik voel dat ik weer wat zak in m’n emoties maak ik een overzicht voor mezelf.
Op m’n gemak lunch ik op de bank, herpak mezelf en maak een overzicht. Die lat die ik ongemerkt zo hoog voor mezelf heb gelegd trap ik naar beneden, want niet alles hoeft per direct af te zijn. Dat hoef ik niet van mezelf te verwachten. Langzaamaan wordt m’n mailbox leger, komt er een duidelijk overzicht en ineens komen er weer ideeën naar boven.
Voor ik het weet is mijn meisje weer thuis en zijn we uitgebreid aan het knuffelen, we doen gek met elkaar en spelen samen. Na uitgebreid douchen en m’n haren wassen is het overzicht voor de komende dagen vastgesteld. Bergen ruimte en weer energie zijn er opeens. Ik blijf het bijzonder vinden hoe veerkrachtig ik tegenwoordig ben en dat ik niet meer kan vastlopen in dat overweldigende gevoel.
Die kloterige stem in mijn achterhoofd is de mond gesnoerd want kijk eens hoe fantastisch ik dit oppakte! Ik kan voluit zeggen: ik ben trots op mezelf!
