Gefeliciteerd mijn kind | Evi 8 jaar

Ieder jaar schrijf ik Evi op haar verjaardag een brief. Voor de blog met pen en papier en de laatste jaren op B&M. Ik hoop dat zij de brieven ooit zal lezen en zal voelen wat ik, als moeder, voor haar voelde. Vandaag is Evi 8 jaar geworden! Wat gaat de tijd toch snel…

Lief, prachtig en slim meisje van me

Vandaag alweer je achtste verjaardag en wat ben je al een grote griet aan het worden. Mijn vader zei vroeger altijd dat je aan je kinderen merkt dat je ouder wordt. Als ik in de spiegel kijk zie ik aan mijn uiterlijk niet zoveel verschil met de 27- jarige Kimberly die net moeder was. Maar als ik naar jou kijk, dan weet ik dat dit echt wel anders is.

Het afgelopen jaar was een bijzonder jaar. We kwamen als gezin te staan voor de maatregelen en gevolgen van een pandemie, net zoals vele andere gezinnen. En waar ik vlak voor de maatregelen me vooral afvroeg hoe ik je toch het beste kon helpen als moeder, zag ik jou juist groeien en bloeien tijdens de quarantaine. Natuurlijk vond je het wel moeilijk om je vriendinnen te missen en afstand te houden van iedereen maar je kreeg ook veel rust in je koppie. Ik zag je inzichten in jezelf ontwikkelen, ik zag je informatie absorberen en ik zag je steeds meer geloof in jezelf creëren.

Voor mij als moeder was dat geweldig om te aanschouwen, ook al konden we flink bakkeleien en was het best wel worstelen tussen thuiswerken, jou begeleiden met je schoolwerk en continu bij elkaar zijn. Ik vind het waanzinnig om te zien dat je op jouw manier bent omgegaan met een krankzinnig jaar! Je energie, interesse, leergierigheid, humor en de enorme spiegel die je bent. Ik kan alleen maar bewonderen dat je zo ontzettend je eigen persoontje bent. En ja, eerlijk is eerlijk, soms zou het wel relaxter zijn als je wat minder op jezelf zou staan. Maar lieve schat, ik weet zeker dat je juist door je eigen stem te blijven volgen, dat je ontzettend veel kracht tentoon zal spreiden.

Het is zoeken als moeder. Tussen jouw je ruimte geven, tussen grenzen geven, tussen wat maatschappelijk gezien ok is en tussen wat ik gewoonweg de manier vind. Ik zie je mede dankzij de ruimte die wij jou bieden enorm groeien als mens en ik kijk ernaar uit om de sterke vrouw te ontmoeten die je ooit gaat zijn. Ik kan alleen maar hopen dat ik je de goede kant op stuur door je een goed voorbeeld te geven en de juiste handvatten.

8 jaar is zo’n vreemde leeftijd en dat zal nog een paar jaar duren. Aan de ene kant ben je een kind, aan de andere kant wil je gewoon groot zijn en verantwoordelijkheid krijgen. Verantwoordelijkheden die je wel aankan, maar vaak ook gewoonweg nog niet. En ja, ik ben beschermend. Je vader zei laatst dat ik misschien wel iets te beschermend ben soms. Ik kan er weinig aan doen, je bent me zo ontzettend dierbaar en waardevol. Misschien zelfs nog meer omdat je mijn enige (levende) kind bent?

Het komende jaar ga ik dus proberen te leren om je een beetje minder te beschermen en wat minder vaak de wind uit je haren te nemen. Ik ga je nog heel vaak knuffelen om dat voor mezelf te compenseren. En ik hoop dat je nog heel vaak lekker bij me komt liggen op de bank of in bed omdat je bij de rust vind die jij jezelf nog niet kan geven. Maar ik hoop ook dat we nog verschrikkelijk vaak de slappe lach kunnen hebben, gek kunnen doen samen, smerige grapjes uit kunnen halen en gewoonweg samen kunnen zijn.

Lieve dappere gevoelige Evi, mama is trots op jou en ik hou van je. Tot aan de maan, de sterren en weer terug.