Wat als je moeder kanker heeft #3

Eerder konden jullie al 2x lezen over de borstkanker van mijn moeder in een aantal blogs. Kanker is een afgrijselijke ziekte en jullie vroegen me om zo af en toe een update te plaatsen. De laatste blog is van 14 oktober dus inmiddels bijna 2 maanden geleden. 2 Maanden waarin ontzettend veel is gebeurd. Lezen jullie mee?

Bestraling

Tsja 14 oktober begon de bestraling dus. Een hele ervaring en een hele onderneming voor mijn moeder ook. Er word wel gezegd dat je zelfs nog dagdelen zou kunnen werken maar dat zou ik enorm knap vinden. M’n moeder was enorm moe, had aan het einde een zwarte tiet en de huid die bestraald en geopereerd was…. Tsja die was stuk. Afgrijselijk! De bestraling is 5 dagen in de week 5 weken lang geweest in het geval van mijn moeder. 25 keer in totaal dus. Wat er met bestraling gebeurt? Je ligt met het deel waar de kanker zich bevond bloot op een vergrootte tandartsstoel, te zonnen in de Griekse zomerzon zonder zonnebrand. Het is telkens 1,5 minuut maar daar lig je dan.

De adviezen van de experts van het AVL (Antoni van Leeuwenhoek red.) verschilden steeds van mening over de crème die mijn moeder evt. kon smeren. Uiteindelijk ging ze pas laat smeren met de verzachtende crème en had daar een allergische reactie op. Niet wetende dat het een allergische reactie was bleef ze smeren. Ontzettend vervelend dat ze er na een paar dagen achter kwam dat het niet een reactie op de bestraling was maar op de crème.

Rust

Daarna waren er zowaar 3 weken rust. 3 weken waarin ze “bij” kon komen maar vooral erg moe was. En emotioneel. Want na 3 weken zou het zwaard van Damocles vallen en zouden we horen wanneer de chemo en welke chemo’s er zouden komen. De mensen van het AVL zijn overigens wel erg kundig en vriendelijk, laten we dat wel even extra benadrukken.

Chemo

Bijna 2 weken terug hadden we afspraken op het AVL met de oncoloog en oncologisch verpleegkundige. In deze afspraken werd m’n moeder nagekeken en kregen we te horen dat de chemo zou beginnen. Maar ook nog eens wanneer deze zou beginnen. 6 December kon mijn moeder kiezen en daar is ze dus voor gegaan. Dan is ze weer in haar betere week met Evi haar verjaardag (14e dec), mijn ouders hun trouwdag en met kerst. De chemo zal 8 keer plaatsvinden. 4 keer de ene en 4 keer een andere. Elke 2 weken zal mijn moeder een nieuwe chemo krijgen en dus zal ze 16 weken bezig zijn met chemo. 14 maart is de laatste. Nogal een run dus.

En nee, ik weet eigenlijk niet zo goed of dat heel veel is of weinig. Ik probeer zo min mogelijk te googelen omdat ik bang ben pure narigheid en ellende tegen te komen waarna ik een fles wijn naar achter zuip om te verwerken wat ik net heb gelezen. Niet echt een goed plan dus dacht ik zelf. Maar chemo. De eerste 5 dagen misselijk en moe in het geval van mijn moeder. Daarna weer rustig in de opbouw om het daarna weer opnieuw te doen.

Kaal

En zoals het bij de soort chemo hoort die mijn moeder krijgt, zal ze ook kaal worden. Omdat mijn moeder er enorm tegenop zag om losse plukken haar te gaan vinden en kale plekken op haar hoofd te vinden, hadden we een afspraak gemaakt. Mijn vader, mijn zus en ik zouden de haren van mijn moeder eraf halen met een tondeuse. Ik heb een tondeuse geregeld en vandaag (gisteren voor jullie) was het de dag. Het was echt een enorme bizarre klotedag, dat kan ik je wel zeggen. We waren een superteam, mijn zus, vader en ik. Maar het was afgrijselijk. Het haar van mijn moeder is er gewoon af. En dat is zo bizar, zo raar en ook nog eens vreemd om te doen. Maar het is ok. Het was aan flink aan het uitdunnen en er waren al 2 plekken kaal aan het worden. De pruik is er direct op gegaan en zo zag mijn moeder er weer uit als mijn moeder, alsof de gebeurtenis was teruggedraaid. Heel vaag.

Naar buiten

En toen hebben mijn zus en ik met mijn moeder wat boodschapjes gedaan. De wandeling en de wind en de mensen moest mijn moeder ervaren. En dat moest zij pertinent niet alleen doen. De zenuwen en angst dat iedereen ziet dat je een pruik op hebt, dat de wind onder je pruik komt waardoor die afwaait en gewoon je eigen besef. Ze deed het fantastisch! Een oud buurvrouw viel niets op en sowieso hebben we met elkaar echt een geweldige pruik uitgekozen. Ik vind het enorm echt lijken en zeker niet alsof hij bij de feestwinkel vandaan komt. Dat hebben we maar goed gedaan met elkaar.

De toekomst

Voorlopig is de toekomst dus gevuld met chemo, kaal zijn, misselijk zijn en weer door gaan. Een raar idee en een rare gewaarwording. Maar ik blijf erbij dat mijn moeder het echt enorm goed doet en ik ben trots op haar. Zeker weer na zo’n dag als vandaag. Ik voel me eruit zien als een zombie, heb mijn ogen uit mijn kop gejankt en ben in de middag maar even met de beeb de hort op gegaan naar een kerstmarkt om afleiding te vinden. Inmiddels zit er bijna een zak chips in bij me en zit ik dus prettig te stresseten. Gaat wel weer over. Vandaag was kut dus neem ik zo een lange douche, ga op mijn warme elektrische deken liggen en weer even enorm waarderen dat mijn moeder ondanks de narigheid weer kankervrij verklaard zal worden. Dat is een hoop mensen niet gegund. En dat vind ik vreselijk!

Lees ook: Wat als je moeder kanker heeft #1, Wat als je moeder kanker heeft #2  en Wat als je moeder kanker heeft #4